ذهن برتر

من به عنوان یک روانشناس که در زمینه درمان مشکلات خوردن و وزن مشارکت دارد ، خواننده مجلات علمی هستم تا با تحقیقات جدید همراه شوم. اگرچه ممکن است ناخوشایند باشد ، اما خودم می دانم که باید نظراتی را که در کارگاه ها ، کتاب ها و مقالات بیان کرده ام اصلاح کنم. اگر هوشیار هستید ، دشوار است که بدانید وقتی چیزی که در رسانه ارائه می شود با توصیه قبلی که پذیرفته اید مغایرت داشته باشد ، باید به چه چیزی فکر کنید. در اینجا چند نمونه از باورهای من آورده شده است که با تحقیقات اخیر به چالش کشیده شده اند.

1. فکر کردم رژیم های غذایی باید اهداف واقع بینانه ای برای کاهش تدریجی و پایدار وزن تعیین کنند. منطقی است: حفظ تغییرات شدید در رژیم غذایی پس از خاموش شدن اشتیاق اولیه دشوار است. ایجاد تغییرات تدریجی در غذا خوردن باید آسان تر باشد.

یک تحقیق در استرالیا این باور را به چالش کشید. محققان به 100 داوطلب گفتند که با توجه به کاهش یک پوند در هفته ، دریافت غذای معمول خود را 500 کالری در روز کاهش دهند. گروه دیگری از رژیم های غذایی فقط 450 تا 800 کالری در روز مصرف کردند که همه از نوشیدنی های جایگزین وعده غذایی است. هدف هر دو گروه از دست دادن 15 درصد از وزنشان بود. گروه کند 9 ماه فرصت داشت تا این کار را انجام دهد در حالی که گروه سریع باید این کار را در مدت سه ماه انجام دهد. هفتاد و هشت درصد از گروه سریع به هدف خود رسیدند اما فقط 50 درصد از گروه آهسته این کار را انجام دادند. محققان اظهار داشتند که کاهش سریع وزن ممکن است انگیزه پایبندی به برنامه را افزایش دهد.

پیگیری سه ساله نشان داد که هیچ تفاوتی وجود ندارد: هر دو گروه بیشتر وزن از دست رفته را بدست آورده بودند. طولانی مدت ممکن است هیچ تفاوتی ایجاد نکند ، بنابراین اگر قصد رژیم گرفتن دارید ، هر کدام از استراتژی هایی که فکر می کنید برای شما بهتر باشد را انتخاب کنید.

2. تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که خوردن آجیل می تواند به کاهش وزن کمک کند (به پست وبلاگ "Hungry؟ Need a Snack؟" از سال 2019 مراجعه کنید). اعتراف می کنم: من بادام را دوست دارم. اگر اواسط بعد از ظهر گرسنه باشم ، مرتباً مشتی را می گیرم تا وعده شام را به من بدهم. در حالی که بادام و برخی مغزهای دیگر در مقایسه با سایر میان وعده ها به احتمال زیاد سیری (احساس رضایت) ایجاد می کنند ، تحقیقات جدید نشان می دهد که مصرف آجیل ممکن است به کاهش وزن کمک نکند.

مطالعات قبلی بیشتر همبستگی بود. آنها اختلافات را مشاهده کردند اما روابط علت و معلولی را نشان ندادند. در یک مطالعه تجربی جدید ، محققان در سن دیگو شرکت کنندگان دارای اضافه وزن را به یک برنامه چهار ماهه کاهش وزن رفتاری یا همان برنامه با نسخه روزانه برای خوردن یک و نیم اونس مغز پسته اختصاص دادند. پس از چهار ماه ، گروه پسته کاهش قابل توجهی در فشار خون داشت. آنها در حالی که شیرینی کمتری مصرف می کنند ، فیبر مصرفی خود را افزایش دادند. اینها از مزایای مصرف آجیل بودند اما در گروهها کاهش وزن مساوی و کاهش مشابه BMI و دور کمر وجود داشت.

مطالعه جدید نشان می دهد که میان وعده خوردن آجیل هنوز یک روش سالم برای مقابله با گرسنگی بین وعده های غذایی است ، به ویژه اگر جایگزین غذای ناخواسته باشد - اما برای کاهش وزن روی آجیل حساب نکنید.

تحقیقات می تواند تلاش های ما برای کاهش وزن را هدایت کند اما به خاطر داشته باشید که مدتی طول می کشد (در صورت وجود) تا در مورد بهترین روش ها اتفاق نظر حاصل شود. اگر یافته جدیدی برای شما جالب است ، آن را امتحان کنید اما با ظهور یافته های جدید ، بازنگری کنید.

مشاهده پست مشابه : معرفی برترین گوشی های مجهز به پردازنده دو هسته ای (سایت ناموب)

در زمینه هایی مانند بیوتکنولوژی ، پزشکی ، داروسازی ، مراقبت های بهداشتی و علوم زیستی ، ضرورت اطمینان از سلامت و ایمنی انسان از بالاترین اولویت در هنگام استفاده از یادگیری ماشینی هوش مصنوعی (AI) است. محققان موسسه Broad MIT و هاروارد و همكاران آنها چارچوبی را برای ممیزی و تخریب یادگیری ماشین AI در علوم زندگی ایجاد كردند و مطالعه اخیر خود را در زیست شناسی ارتباطات منتشر كردند.

م Fatسسه Broad MIT و محققان هاروارد ، Fatma-Elzahraa Eid ، Haitham Elmarakeby ، Yujia Alina Chan ، نوشت: "سوگیری در داده های مورد استفاده برای آموزش مدل های یادگیری ماشین (ML) می تواند عملکرد پیش بینی آنها را افزایش داده و درک ما را از اینکه چگونه و آنچه یاد می گیرند اشتباه گرفته شود." نادین فورنلوس ، الیازر ون آلن و کسپر لاژ به همراه محمود الهفناوی در مرکز تحقیقات ملی در جیزه مصر و لنوود هیث در انستیتوی پلی تکنیک ویرجینیا و دانشگاه ایالتی. "اگرچه تعصبات در داده های بیولوژیکی معمول است ، اما ممیزی سیستماتیک مدل های ML برای شناسایی و از بین بردن این سوگیری ها ، یک روش معمول در هنگام استفاده از ML در علوم زندگی نیست."

تیم تحقیق ابتدا چارچوبی را برای تخریب تعامل پروتئین و پروتئین (PPI) ایجاد کردند ، سپس آن را در فعالیت های زیستی هدف دارویی و اتصال MHC به پپتیدها اعمال کردند. پیش بینی فعل و انفعالات پروتئین و پروتئین برای عملکردهای سلولی ارگانیسم ها حیاتی است و درک آن برای مهندسی زیستی و کشف داروی جدید مهم است. در پزشکی ، فعالیت زیستی هدف دارویی به تاثیری که دارو بر روی یک بافت زنده یا ارگانیسم می گذارد اشاره دارد. مجموعه اصلی سازگاری بافتی (MHC) گروهی از ژنهای موجود در مهره داران است که برای پروتئینهای موجود در سطوح سلول کدگذاری می کند که سیستم ایمنی را قادر می سازد مواد خارجی را شناسایی کند.

"برای نشان دادن کاربرد وسیع چارچوب حسابرسی ما به طور کلی و کاربرد حسابرسان توسعه یافته برای سایر برنامه های ورودی جفت شده ، ما چارچوب حسابرسی را برای دو برنامه اضافی با اهمیت درمانی مهم تطبیق دادیم: پیش بینی های زیست فعالی هدف دارویی و پپتید MHC الزام آور ، "محققان نوشتند.

چارچوب یادگیری ماشین حسابرسی دارای چهار ماژول است: محک زدن ، بازجویی سوگیری ، شناسایی تعصب و حذف تعصب.

برای ماژول اول ، محققان عملکرد پایه را با محک زدن طبقه بندی ها در مجموعه داده های جداگانه ایجاد کردند. از بین هفت طبقه بندی ، پنج ماشین بردار پشتیبان (SVM) با هسته های مختلف ، یکی جنگل تصادفی و دیگری خودکار رمزگذار انباشته مبتنی بر یادگیری عمیق استفاده کرده است. ترکیبی از MATLAB با کتابخانه LibSVM برای طبقه بندی ماشین بردار پشتیبانی استفاده شد. از سه پایگاه داده پروتئین های انسانی استفاده شد. طبقه بندی کننده ها در زیرمجموعه های یک مجموعه داده خاص مانند جفت پروتئین آموزش دیدند. محققان گزارش دادند که "بهترین عملکرد معیار در تمام طبقه بندی ها بالا است" که با میانگین سطح زیر منحنی (AUC) اندازه گیری می شود.

محققان نوشتند: "مدل های ML بیولوژیکی قوی باید به مجموعه داده های مستقل تعمیم یابد."

در یادگیری ماشینی هوش مصنوعی ، تعمیم به توانایی الگوریتم برای استفاده از آنچه در حین آموزش با درجه دقت بالایی آموخته است ، روی داده های جدیدی که قبلاً مشاهده نکرده است ، اطلاق می شود. استحکام از این نظر به توانایی الگوریتم یادگیری ماشین برای عملکرد خوب داده های ورودی جدید اشاره دارد.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

برای رسیدن به این هدف ، تیم یک حسابرس تعمیم پذیری را به عنوان ماژول دوم ایجاد کرد. این ماژول در تلاش برای شناسایی مناطق تعصب ، عملکرد اصلی یک مدل را با یک مجموعه داده مستقل به نام مجموعه داده های تعمیم مقایسه می کند.

تعصبات شناسایی شده به همراه فرضیه های تعصب به ماژول سوم وارد می شوند که تعصب شناسایی را بررسی می کند. این ماژول فرضیه های تعصب فرموله شده را رد یا تأیید می کند.

ماژول نهایی برای حذف سوگیری است. این تعصب را که در مرحله قبل با ارزیابی نحوه تعمیم طبقه بندی کننده ها بعد از جدا کردن مجموعه داده ها ، آزمایش می کند.

محققان کشف کردند: "هنگامی که سیگنال کافی در نمایش داده های آموزش وجود ندارد ، مدل های ML می توانند در درجه اول از تعصبات بازنمایی در داده های آموزش بیاموزند." "به نظر می رسد این امر عمدتا بر برنامه های ML ورودی جفت تأثیر می گذارد و اگر از طریق ممیزی روشن نشود ، می تواند گمراه کننده باشد."

محققان توصیه می کنند دانشمندان یادگیری ماشین که از هوش مصنوعی برای اهداف بیولوژیکی استفاده می کنند ، "موضع گسترده ای در جامعه در مورد ممیزی سیستماتیک مدل های ML برای تعصبات" ایجاد کنند و کد ، منابع و روش هایی را در مخزن GitHub ارائه دهند. محققان با این اثبات مفهوم راهی برای انجام یادگیری ماشینی برای پیش بینی روابط بیولوژیکی با کاهش تعصب برای دقت بیشتر و نتایج بهتر ارائه داده اند.

در آخرین پست خود ، ما پنج مورد از دوازده گام را که باید برای مدل سازی اختلافات در یک رابطه زمانی که بچه دارید ، برداشتیم. در این پست شش مرحله آخر را برای اینکه چگونه می توانید تعارضات را به روشی سالم حل کنید ، شناسایی می کنیم.

Rido / AdobeStock
منبع: Rido / AdobeStock
6. جمع آوری کینه ها را متوقف کنید.
اگر مدام جمع کنید ، دیر یا زود طوفان آتش خواهید گرفت. فعلا فقط ولش کن به خود بگویید "ما توافق کرده ایم که بعداً در این مورد صحبت کنیم. در حال حاضر ، من به دنبال راه حل هستم ، نه سرزنش.

7. خشم را ذوب کنید.
می توانید این کار را با تأیید خشم ، و سپس مشاهده احساسات آسیب پذیرتر در زیر خشم انجام دهید. آیا از اینکه به شما امری بدیهی تلقی می شود ناراحت هستید؟ آزار داده است که احساس می کنید گوش نکرده اید؟ شریک زندگی شما این احساسات را ایجاد نکرده است - آنها احساسات شما هستند. در حقیقت ، حتی اگر شریک زندگی شما حرف زشتی زده باشد ، اگر شما آن را تحریک کنید ، به احتمال زیاد بیش از حد واکنش نشان می دهید ، زیرا نظرات وی باعث ایجاد چیزی در درون شما می شود که از قبل صدمه می زند ، که تقریباً از نظر خود شماست دوران کودکی. اگر این مسئله قدیمی را نداشتید ، باز هم می خواستید مشکل را حل کنید ، اما در مورد آن همه حالت خم نخواهید داشت. می توانید بدون اینکه اینقدر فعال شود به آن رسیدگی کنید.

سعی کنید فقط داستان را رها کنید و به خود اجازه دهید احساسات را به عنوان احساساتی در بدن خود احساس کنید. خواهید دید که ناراحتی شروع به ذوب شدن می کند. این جادوی احساسات انسانی است - آنها فقط باید تصدیق شوند. و اگر احساسات آسیب پذیرتر از بین بروند ، دیگر به عنوان دفاع به عصبانیت احتیاج نخواهید داشت ، بنابراین تبخیر خواهد شد.

آیا عصبانیت شریک زندگی شما نیز از بین می رود؟ گاهی. اما حتی اگر اینطور نباشد ، خواهید دید که می توانید در مورد مسئله بسیار موثرتر صحبت کنید تا اوضاع با سرعت بیشتری تغییر کند.

(هشدار: اگر کار را برای آرام کردن انجام داده اید و شریک زندگی شما همچنان تحریک می شود ، احساس خواهید کرد که تمام کارهای عاطفی را انجام می دهید. در این لحظه هستید. اگر این الگویی در روابط شما باشد ، می خواهید به آن بپردازید. اما شاید کار یکنواخت شود؟ مثل اینکه گاهی اوقات یکی از شما توانایی بیشتری دارد که آرام بماند ، و گاهی اوقات دیگری است؟ یا او برای شما قهوه را در رختخواب می آورد اما شما بیشتر آرام می مانید بحث کنید؟ بنابراین قبل از مطرح کردن این موضوع ، در این مورد کمی شفافیت پیدا کنید و سپس ، مثل همیشه ، به جای حمله به رفتار همسرتان ، با بیانات "من" در مورد احساس خود و آنچه نیاز دارید ابراز کنید.)

8- آن شب بعد از اینکه بچه ها در رختخواب قرار گرفتند ، به یکدیگر گوش فرا دهید.
ناراحتی خود را با صحبت در مورد آنچه احساس می کنید و آنچه نیاز دارید ، بدون حمله به شریک زندگی خود بیان کنید: من احساس می کنم با آن بسیار تنها هستم ، مثل اینکه من باید خودم باشم تا همه چیز اتفاق بیفتد ... من به کمک شما نیاز دارم ... دوست دارم احساس کنم که ما در این زمینه شریک های برابر هستیم. "

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

9. مقاومت در برابر "پیروزی".
به یاد داشته باشید که "ابراز خشم" با حمله به شخص دیگر ، ایمنی و در نتیجه شانس حل موفقیت آمیز را خاموش می کند. در عوض ، احساسات را در بدن خود متوجه شوید و از طریق آنها نفس بکشید ، بدون اینکه تسلیم میل خود برای حمله شوید. نه ، شما "معتبر" نیستید. آنچه معتبر است اشک و ترس زیر خشم است. اگر بتوانید صدمه و ترس خود را ابراز کنید ، خشم ذوب می شود. اگر واقعاً می خواهید کارها را حل کنید ، تحقیقات نشان می دهد که بهترین راه برای انجام این کار ، گوش دادن زیاد و بیان آنچه بدون نیاز به انتقاد از شریک زندگی خود نیاز دارید ، است.

10. روز بعد ، حتماً با بچه های خود به اشتراک بگذارید که اوضاع را حل کرده اید.
"به یاد داشته باشید دیروز وقتی ناراحت شدم که مامان چیزهایی را که من دوست دارم حالا که گیاهخوار است نمی پزد؟ ما در مورد آن صحبت کردیم. توافق کردیم که هر روز هر غذایی را که می خواهم درست کنم و او غذای خودش را درست می کند اگر او نمی خواهد آنچه را که من درست می کنم بخورد. هنگامی که او آشپزی می کند ، می تواند آنچه را که می خواهد درست کند و من حداقل حداقل آن را امتحان می کنم تا بتوانم چیزهای جدید را دوست داشته باشم. می خواهم به من کمک کنم شام را در روز یکشنبه درست کنم ؟ من به گوشت گوشت فکر می کنم! "

11. اگر نمی توانید موافقت کنید چه می کنید؟
موافقم که مخالف باشم روز بعد برای بچه های خود توضیح دهید ، "به یاد بیاورید وقتی پدر و من در مورد اینکه آیا زمان خرید یک ماشین جدید رسیده است اختلاف نظر داشتیم؟ ما خیلی عصبانی شدیم ، من می دانم. اما من می خواهم شما بدانید که ما در حال کار آن هستیم. ما همیشه انجام دهید ، زیرا ما یکدیگر را دوست داریم و روابط ما بیش از هرگونه اختلاف برای ما مهمتر است. شما می دانید که می توانید از کسی عصبانی شوید و همزمان او را دوست داشته باشید ، درست است؟ ما هنوز در مورد ماشین مطمئن نیستیم. من "من نگرانم که ماشین ما خیلی خراب شده باشد ... پدر نگران است در حال حاضر برای ماشین پول خرج کند. این یک تصمیم سخت است. ما قصد داریم در مورد آن صحبت کنیم. گاهی اوقات شما باید فکر کنید و صحبت کنید مدتها قبل از اینکه بتوانید تصمیم خوبی بگیرید که برای همه مفید باشد. "

آیا شما یک فرد کنترل کننده هستید؟ اگر چنین است ، شما تنها نیستید. این یکی از مبارزات شخصی من در طول این سالها بوده است - و اگرچه من کاملاً خود را از اشتیاق برای کنترل چیزها رها نکرده ام ، اما من روشهایی را برای کنترل آن پیدا کرده ام که در این پست با شما به اشتراک می گذارم .

اما قبل از اینکه بدانیم چگونه کنترل کردن را متوقف می کنیم ، بیایید در مورد معنی کنترل کردن صحبت کنیم و اینکه چرا ما از این طریق عمل می کنیم.

نشانه هایی است که کنترل می کنید
شما می خواهید بدانید که چه اتفاقی می افتد ، چگونه اتفاق می افتد و چه زمانی اتفاق می افتد.
شما بیش از حد برنامه ریزی می کنید و وقتی کارها طبق برنامه پیش نمی روند ناراحت می شوید.
شما حتی روی جزئیات ناچیز وسواس می ورزید.
شما فکر می کنید فقط یک راه درست برای انجام کاری وجود دارد.
شما نسبت به دیگران انتقاد دارید.
شما رئیس اطرافیان هستید یا میکرومدیریت می کنید.
شما دارای استانداردهای غیرممکن بالایی هستید.
شما می خواهید برنامه ها و تصمیمات را بگیرید تا بتوانید کارها را به روش دلخواه خود انجام دهید.
شما تغییر را دوست ندارید (مگر اینکه ، احتمالاً آنرا شروع کنید).
شما شگفتی را دوست ندارید.
وقتی نمی دانید چه اتفاقی می افتد ، اضطراب یا عصبانیت دارید ، همه چیز طبق برنامه پیش نمی رود ، نمی توانید کاری را همانطور که می خواهید به پایان برسانید یا دیگران "بد" انتخاب می کنند.
در اعتماد به مردم مشکل دارید.
چرا مردم کنترل می کنند؟
کنترل رفتارها غالباً ناشی از اضطراب و ترس است. وقتی همه چیز احساس کنترل نمی شود ، طبیعی است که بخواهید آنها را کنترل کنید تا احساس امنیت (یا خوشحالی یا رضایت) کنید. اما مسلماً ما نمی توانیم افراد و موقعیت های دیگر را کنترل کنیم. بنابراین تلاش های ما در نهایت باعث نمی شود که احساس بهتری داشته باشیم. در حقیقت ، کنترل رفتارها معمولاً در روابط ما مشکلاتی ایجاد می کند و احساس ناامیدی و استرس در ما ایجاد می کند. (لطفا توجه داشته باشید که کنترل بیش از حد همسر یا عزیزانتان نیز ممکن است تلاشی برای قدرت داشتن بر دیگران باشد و سو استفاده باشد.)

کنترل و کمال گرایی
کنترل ویژگی متداول وابستگی کد ، نتیجه رشد در خانواده هایی است که همه چیز غیرقابل پیش بینی ، ترسناک و خارج از کنترل است. کنترل همچنین با کمال گرایی (که ریشه آن نیز در اضطراب و ترس است) ارتباط نزدیک دارد. کمال گرایان نیز اشتیاق به پیش بینی دارند. آنها ریسک پذیر هستند ، آنها می خواهند بدانند که می توانند در کاری موفق شوند قبل از اینکه آن را امتحان کنند ، سفت و سخت و مضطرب هستند ، و نسبت به خود مطالبه گر و انتقاد دارند (و اغلب دیگران نیز).

برخی از کمال گراها عمدتا سعی می کنند خود را کنترل کنند و خود را تا حد استاندارد بالا نگه دارند (دانش آموزانی که باید در هر کار A + بگیرند ، یا کسانی که با غذا خوردن بی نظم و تصویر بدن مبارزه می کنند). دیگران بر کنترل دیگران متمرکز هستند و دیگران را با استانداردهای غیرممکن بالا (نق زدن ، انتقاد) نگه می دارند. و بعضی از ما هر دو را انجام می دهیم.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

چگونه کنترل کردن متوقف شود
ترس را به چالش بکشید. از آنجا که ترس از رفتارهای کنترلی دامن می زند ، باید دقیقاً بفهمیم از چه چیزی می ترسیم و واقع بینانه بودن آن را تشخیص دهیم:

اگر نتوانید این وضعیت یا شخص را کنترل کنید ، چه اتفاقی می افتد؟
آیا شما فاجعه بار هستید یا انتظار بدترین حالت را دارید؟
احتمال وقوع این اتفاق بد چقدر است؟
غالباً هم در مورد میزان بد بودن نتیجه و هم احتمال وقوع آن اغراق می کنیم. اما گاهی اوقات اتفاقات بدی رخ خواهد داد و ما نمی توانیم در این مورد کارهایی انجام دهیم. در این صورت ، ما باید آنچه را در کنترل شما است بپذیریم.

پذیرش را تمرین کنید. باید بپذیریم که فقط می توانیم بر خود مسلط شویم زیرا انجام این کار ما را از استرس و مسئولیت اطمینان از اینکه همه و همه چیز به طور کامل پیش می رود ، رها می کند. اما این کار سخت است وقتی که می خواهید کنترل داشته باشید و احساس اضطراب کنید.

هوشیار ماندن و مشاهده آنچه در این لحظه می گذرد ، باعث می شود بیش از حد به گذشته یا آینده فکر نکنید. شما می توانید این کار را با یک تمرین رسمی ذهن آگاهی مانند مدیتیشن یا با استفاده از تمام حواس خود برای تنظیم دقیق هدف فعلی انجام دهید. همچنین ممکن است بخواهید به خود یادآوری کنید که کنترل کار نمی کند.

چه چیزی در کنترل شماست؟ چی نیست؟
رفتارهای کنترل کننده شما چه مشکلاتی ایجاد می کند؟
چگونه دیگر می توانید با ترس خود کنار بیایید؟
چگونه می توانید تمرکز فعلی خود را حفظ کنید؟
انعطاف پذیر بودن را تمرین کنید. همچنین ، سعی کنید متوجه تفکر همه یا هیچ شوید ، که به شما می گوید راه شما بهترین و تنها راه است. بیشتر اوقات ، بیش از یک روش مناسب برای انجام کار وجود دارد. در عین حال ، روی مسائلی که حل آنها واقعاً متعلق به شماست ، تمرکز کنید. حل مشکلات همه امکان پذیر نیست و اغلب باعث استرس و روابط آسیب دیده ما بیش از ارزش آن می شود.

تصور کنید که از شما می پرسند ، "اگر شش ماه به زندگی شما فرصت دارد ، چه کاری انجام می دهید؟" رایج ترین پاسخ "سفر" است.

با این حال نگاهی واضح به نکات مثبت و منفی سفر طولانی به برخی از افراد مکث می دهد. بنابراین همانطور که فکر می کنید توقف مسافرت طولانی مدت وقتی خطر ابتلا به COVID قابل قبول کاهش یابد ، موارد زیر را در نظر بگیرید:

اضافات

پیش بینی: در هفته های قبل از سفر ، هیجان جای زندگی روزمره زندگی شما را می گیرد.

اعتماد به نفس. بسیاری از علاقه مندان به سفر ، به ویژه بزرگسالان جوان ، احساس می کنند که اطمینان پیدا کرده اند که می توانند از پس شرایط جدید برآیند.

قرار گرفتن در معرض بیماری. به خصوص اگر شما فراتر از هتل های زنجیره ای و تله های توریستی اقدام کنید و گفتگوی ماهوی داشته باشید و به خصوص اگر با مردم محلی زندگی کنید ، با تماشای فیلم های سفر در معرض فرهنگ جدیدی قرار خواهید گرفت که به طریقی غیرقابل دستیابی است.

پیشرفت شغلی غالباً ، شما می توانید با سایر همسالان خود در کشورهای دیگر ملاقات کنید که می توانند کار شما را در خانه اطلاع دهند. یک پاداش: این امر باعث می شود که بخش تجاری سفر از مالیات کسر شود.

داستان عاشقانه. اگر به دنبال یک پرواز عاشقانه یا حتی ازدواج هستید ، سفر اغلب این کار را آسان می کند: آن فرد جذاب که در هواپیما ، تله کابین ، اتوبوس تور یا در آن کافه عجیب و غریب کنار شما نشسته است. اگر با شریک رمانتیک خود سفر می کنید ، سفر می تواند عاشقانه را دوباره زنده کند یا حداقل به شما امکان می دهد تجربه خاصی را با هم به اشتراک بگذارید.

ترمیم سفر ممکن است چالش هایی را تحمیل کند اما آنها اغلب کمتر از میزان کار شغل شما و مشکلات فنی و اقتصادی آن کمتر دلهره آور هستند.

سرگرم کننده لذت بردن از چیزهای جدید ، غلبه بر چالش های عملی ، داشتن ماجراهای غذا خوردن و خرید و دیدن زیبایی های قابل احترامی مانند کلیساهای جامع و ویرانه های باستانی از نزدیک و شخصی ، سرگرم کننده است.

خاطرات. مدتها بعد از اینکه به خانه برگردید ، خاطراتی خواهید داشت ، شاید حتی یک عمر.

منفی ها

فاصله شغلی البته ، این منهای اشاره ای به تعطیلات کوتاه ندارد بلکه فقط به موضوع این پست اشاره دارد: توقف متوقف شده طولانی. اگر بیکار باشید ، متقاعد کردن یک کارفرما دشوار خواهد بود به همان اندازه که متقاضیان رقیب خود که شش ماه برای سفر طول نکشید ، انگیزه کار نیز دارید.

ناامید کننده واقعیت. خیلی اوقات ، واقعیت با انتظار مطابقت ندارد. به عنوان مثال ، شاید تصور کرده باشید که روی کانالهای عاشقانه ونیز درحال سر خوردن است تا متوجه شوید کثیف ، بدبو و شلوغ است. شاید هنگام ایستادن در پانتئون نتوانسته اید احضار کنید که "با تاریخ یکی هستید" - احساس غالب شما ممکن است "این یک دسته سنگ است." بیایید یک مکان پیتزا خوب پیدا کنیم. " یک مشتری گفت ، پس از بازدید از کلیسای جامع نوتردام در پاریس ، "شما می دانید ، شما یک کلیسا را دیده اید ، همه آنها را دیده اید." شما تصاویر محلی لذتبخش و حتی جالب توجهی را ارائه داده اید که با محلی های دوستانه فقط برای یافتن علاقه آنها به شما روبرو نشده است.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

بدبختی ها همه ما چند داستان در مورد مسافران شنیده ایم که گم شده اند ، دزدیده شده اند ، یا هتل چهار ستاره آنها به سختی لیاقت دو مورد را داشته است - و این بدون در نظر گرفتن لوله کشی iffy و نه ساخت و ساز پر سر و صدا است که شما را از خواب دور می کند. و اگر به ویژه در یک کشور در حال توسعه بیمار شوید ، با چالش داشتن مراقبت های بهداشتی خوب در آنجا روبرو هستید. من به یاد می آورم که یک دندان در گوادالاخارا شکستم و به دندانپزشکی مراجعه کردم که توسط هتل پیشنهاد شد. وقتی دستش را در دهان من گذاشت ، قسم می خورم که از دست او بوی مدفوع می شنوم.

سوال

این آزمایش فکری را در نظر بگیرید: فرض کنید یک قانون گفته است که شما نمی توانید بیش از یک آخر هفته سفر کنید. شما برای یک سفر سه ماهه برنامه ریزی کرده بودید و بودجه 15000 دلار را پیش بینی کرده بودید. با وقت و پول چه می کنید؟ آیا این بهتر از سفری است که برنامه ریزی می کردید؟

من این را با صدای بلند در YouTube خواندم.

در 11 مارس سال 2020 ، جهان با ناراحتی فراوان نظاره گر آن شد که سازمان بهداشت جهانی بحران COVID-19 را به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی اعلام کرد. برای بسیاری از جوامع و جوامع در سراسر جهان ، ماه مارس این یادآوری را با خود به همراه می آورد که چگونه همه گیری COVID-19 دنیای ما را برعکس کرده است. این سالگرد ممکن است برای بسیاری از افراد واکنشهای مختلفی از جمله غم ، اندوه ، ناباوری ، عصبانیت ، اضطراب ، خستگی ، طاقت فرسایی ، افسردگی ، همراه با چندین پاسخ دیگر را به همراه داشته باشد. بسیاری از افراد ممکن است این سوال را داشته باشند که چرا اکنون این مسئله را تجربه کرده ام؟

من به عنوان یک درمانگر متخصص در کار با بازماندگان از تروما ، با چندین مشتری کار کرده ام که به دلیل سالگرد یک حادثه یا از دست دادن سانحه ، پریشانی داشته اند. حتی پس از دهها سال کار معنادار و بهبودی ، من دیده ام که چگونه سالگرد وقایع آسیب زا ممکن است پریشانی غیر منتظره ای را به همراه داشته و ما را "آزار" دهد.

چه چیزی به این کمک می کند؟ برای کمک به ما در پیمایش در جهان پیرامون خود ، مغز ما روشی قدرتمند برای ایجاد انجمن دارد. این انجمن ها به ما کمک می کنند تا بفهمیم در جهان ما چه می گذرد و چگونه می توانیم به آن پاسخ دهیم. اگرچه این ارتباطات سازگار است و ممکن است راهی برای محافظت از مغز در برابر آسیب یا خطر باشد ، ارتباطاتی که مغز ما با حوادث دردناک پیرامون خود ایجاد می کند می تواند زمان هایی از زندگی ما را یادآوری کند که شاید نخواهیم بخاطر بسپاریم. خواه سالگرد زنده ماندن در یک حادثه آسیب زا باشد ، از دست دادن عزیزی یا شروع یک بیماری همه گیر ، مغز ما ممکن است دردی را که در آن مدت تجربه کرده ایم به ما یادآوری کند.

وینسنت گوت / Unsplash
مغز ما یک روش قدرتمند برای انتقال ما به گذشته به خاطراتی دارد که شامل تجارب عاطفی شدید است. منبع: وینسنت گوت / Unsplash
برای کمک به ما در درک قدرت مغز و بدن خود ، بیایید انجمن هایی را بررسی کنیم که دارای تعادل مثبت هستند و ممکن است ملموس تر باشند. آیا تا به حال در زندگی خود جایگاه مشخصی داشته اید ، هر کجا که می روید با خاطرات مثبت و شادی پر می شوید؟ مکانی که وقتی در آنجا هستید ، احساس می کنید به زمان دیگری از طریق تلفن دور می شوید؟ مغز ما روش های قدرتمندی برای ایجاد ارتباط روانی ، عاطفی و فیزیولوژیکی با محرک های اطراف ما دارد. به خصوص اگر این محرک ها شامل یک زمان شدید هیجان یا برانگیختگی باشد (ون در کلک ، 2015). مغز ما می تواند ما را به زمان دیگری از زندگی ما منتقل کند که خاطرات ما توسط حواس ما فعال می شوند ، یک محرک در محیط ما ، یک محرک داخلی و بله ، حتی یک تاریخ یا فصلی از سال.

اگرچه مغز ما ممکن است ما را به خاطرات خوشی منتقل کند ، اما ممکن است این احساس را نیز برای ما ایجاد کند که گویا وقتی سالگرد آن فرا می رسد ، پریشانی حوادث آسیب زا را دوباره زنده می کنیم. در تحقیقات روانشناختی ، برخی این پدیده و علائمی را كه ممكن است به دنبال آن بیایند ، "واكنش سالگرد" نامیده اند (دالی و همكاران ، 2008 ؛ همبلن و همكاران ، 2020). همانطور که توسط مرکز ملی PTSD مورد بحث قرار گرفت ، واکنشهای سالگرد شامل افزایش استرس و افزایش پریشانی در حوالی سالگرد یک واقعه آسیب زا است (همبلن و همکاران ، 2020). واکنش های سالگرد ممکن است شامل: فعال سازی مجدد احساساتی باشد که در حین حادثه رخ داده است ، پاسخ های فیزیولوژیکی ، تغییرات خلقی ، افزایش استرس و پریشانی ، علائم استرس آسیب زا ، اضطراب ، وحشت ، احساس تحریک و لبه ما را به همراه چندین پاسخ فردی دیگر ایجاد می کند (دالی و همکاران ، 2008 ؛ همبلن و همکاران ، 2020 ؛ مورگان و همکاران ، 1999).

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

شناخت این نکته مهم است که تاریخ وقایع دردناک و آسیب زا می تواند محرک های محرک واکنش های سالگرد باشد. همانطور که در سالگرد شروع سال آخر ترومای جمعی حرکت می کنیم (برای اطلاعات بیشتر در مورد آسیب های جمعی ، ترومای جمعی چیست؟ و ترومای نسبت های همه گیر) ، برخی از مواردی که ممکن است ما را در این موج غم و اندوه حمایت کند ، شامل موارد زیر است:

به یاد داشته باشید که واکنش های سالگرد برای همیشه ادامه ندارد. تکیه بر استراتژی های مقابله ، انجام کارهایی که موجب شادی ، آسایش ، استراحت و احساس امنیت در دنیای اطراف می شوند ، می تواند مفید باشد.
دلسوزی با بدن و ذهنمان بسیار مهم است زیرا آنها سعی می کنند یادآوری دردناکی را که از شروع COVID-19 برای ما و دیگران اطرافمان داشت ، پردازش و کنار بیاوریم. احساس واکنش سالگرد هیچ شرم آور نیست زیرا مغز شما سعی می کند معنی آن سالگرد را برای شما و زندگی شما مرتب کند و پردازش کند.
برای پشتیبانی تماس بگیرید. آنچه را که احساس می کنید با سیستم پشتیبانی خود به اشتراک بگذارید و بدانید که در این کار تنها نیستید.
تماشای اخبار را به حداقل برسانید یا محدود کنید (برای اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی ضربه زدن به خبر ، مشاهده تماشای اخبار می تواند آسیب زا باشد) ، درگیر شدن در شبکه های اجتماعی یا سایر فعالیت هایی که ممکن است تعداد عوامل تحریک کننده ما را افزایش دهد. ما نباید از احساسات خود پرهیز کنیم ، اما مجبور نیستیم که آنها را تشدید کنیم و مغز و بدن خود را بیش از حد حال خود تحت فشار قرار دهیم.

اگر قطعنامه ها یا اهدافی را برای سال تعیین کنید ، ممکن است فقط یک یا دو ماه پس از تعیین آنها ، آنها را مجدداً ارزیابی کنید. در واقع به یاد داشته اید که با چند هدف همراه باشید؟ واقعاً چقدر عادت ها و برنامه های روزانه شما تغییر کرده است؟

اگر تعداد کمی را به کم و کم پاسخ داده اید ، تنها نیستید. براساس US News & World Report ، 80٪ از مصوبات سال جدید تا ماه فوریه شکست می خورند و تنها 8٪ از آنها در کل سال دوام می آورند.

امسال ممکن است پایبندی به قطعنامه های شما به خصوص چالش برانگیز به نظر برسد: چگونه می توانید بین این همه عدم اطمینان چشم انداز آینده را شکل دهید؟

احتمالاً می دانید که روشهای متداول هدف گذاری انتزاعی ، آرزوها و تابلوهای رویایی به ندرت به شما در تحقق اهداف کمک می کنند. به این دلیل که رویاها می توانند لغزنده باشند. بین این که کودک را در مدرسه بزرگنمایی کنید یا جلسه بعدی خود را برگزار کنید ، ممکن است نگاهی اجمالی به آنچه در این سال آرزو کرده اید ، ببینید. و سپس دو دقیقه بعد ، فراموش می کنید.

چرا؟ از آنجا که توجه ارزشمند ما ارزشمندترین منبع ما است و با این حال - اغلب اوقات - ما آن را با تمدید بیش از حد یا منحرف کردن ذهن خود با ایده های براق جدید و آنچه فکر می کنیم "باید" انجام می دهیم ، هدر می دهیم. ما خود را با همکاران یا دوستانی مقایسه می کنیم که برنامه های خود را بسته بندی می کنند و نقش والدین ، شریک زندگی ، حرفه ای را با امکانات فوق بشری بازی می کنند.

اما مسئله اینجاست: مسئولیت ها مانند بادکنک هستند.

ما کسی را می بینیم که دسته گسترده ای از بالن های چند رنگ را در دست دارد و فکر می کنیم ، اوه ، چقدر سرگرم کننده است! وقتی در واقع هر اونس از قدرت و انرژی آن شخص می گیرد تا خود را به زمین متصل کند.

بنابراین ، چگونه کمتر برای داشتن بیشتر انتخاب کنیم؟ چگونه امسال تصمیمات متفاوتی اتخاذ می کنیم تا بتوانیم بهترین ایده ها و تلاش های خود را پیش ببریم بدون اینکه خود را خسته کنیم ، روابط خود را فلج کنیم یا اصول خود را به خطر بیندازیم؟

چگونه می توانیم خردمندانه بلند شویم و اینچنینی به اهداف خود نزدیک شویم در حالیکه در آنچه بیشتر از همه مهم است پایبند باشیم؟

ابتدا بگذارید منظورم را از "برخاست عاقلانه" توضیح دهم.

معنای بلند شدن خردمندانه چیست

Dilip Jeste ، متخصص اعصاب و روان بیش از 20 سال است که جنبه های خرد را مطالعه می کند. در کتاب جدید خود Wiser: The علمی ریشه های خرد ، دلسوزی و آنچه ما را خوب می کند ، او و چندین متخصص بین المللی در زمینه خرد ، تحقیقات کاملی را انجام دادند تا در مورد آنچه که توافق داشتند ویژگی افراد است که خرد را مثال می زنند ، اجماع کنند.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

در میان آنها ، "تعادل قاطعیت با پذیرش عدم اطمینان". به عبارت دیگر ، یک شخص می تواند "دیدگاه های متفاوت اما به همان اندازه معتبر ... و اینکه همه چیز تغییر می کند ، از جمله افکار و باورهای عمیق شخص" را بپذیرد. با این حال ، حتی با تأیید این عدم اطمینان ، ژست می نویسد ، "ما نباید وقتی خواستار اقدام هستیم ، عمل كنیم."

ویژگی عقل دیگری که این گروه شناسایی کرد "تأمل و درک خود" است.

البته این دو کیفیت به هم پیوند می خورند. رهبری که جای تأمل دارد می تواند به او اجازه دهد ارزشها و نقاط قوت در حال تکامل تصمیماتش را فیلتر کند. این فرصت ، نه آن فرصت. این ابتکار اکنون ، و این ممکن است بعداً. و او می تواند دلیل آن را بیان کند.

2020 مطمئناً صبر ما را با موارد غیرقابل پیش بینی امتحان کرد و شما احتمالاً تصمیمات غیرمنتظره ای گرفتید. می دانم که کردم بحران ها سطح را از بین می برد و ما را مجبور می کند بررسی کنیم که کیستیم ، برای چه چیزی ارزش قائل هستیم و چگونه می خواهیم رشد کنیم.

از بین همه دانشمندان و متخصصان تجاری که با آنها کار کردم ، افرادی که در سال گذشته رونق داشتند ، تعطیلات ملی و سفارشات خانه نشینی را فرصتی منحصر به فرد برای تأمل و بازآفرینی خود تشخیص دادند. آنها از چالش ایجاد تغییرات هدفمند در شیوه زندگی و کار خود استقبال کردند. آنها در انتخاب مسیر خود قاطع و متعصب بودند.

در حالی که نمی توانید آینده را پیش بینی کنید ، اما در واقع می توانید آینده غیرقابل پیش بینی را به گونه ای ترسیم کنید که شما را برای پاسخگویی به تقریباً هر غافلگیری غیرمجاز آماده کند. در اینجا 4 نکته برای کمک به شما برای رشد عاقلانه و یافتن هدف ، تأثیر و تحقق بیشتر در کار خود آورده شده است.

1. به بیشتر نه نه و به کمتر بله.

به طور شگفت آور نه گفتن برای مردم دشوار است. این به این دلیل است که ذهن شما دوست دارد به هر حواس پرتی زودگذری که مغز دوستدار تازگی شما را با دوپامین لذت بخش تر تغذیه می کند ، بله بگوید. جای تعجب نیست که این می تواند منجر به اضافه بار حسی و فرسودگی شغلی شود.

هنر

مردان زندانی سه برابر بیشتر از مردان دیگر خودکشی می کنند. زنان زندانی 9 برابر بیشتر از زنان دیگر خودکشی می کنند.
زندانیانی که به قتل و جرایم جنسی متهم یا محکوم شده اند ، بیش از سایرین خودکشی می کنند.
پرداختن به عوامل مثر مانند اشغال تک سلولی ، کمبود خدمات بهداشت روان و مکان یابی زندانیان به دور از خانواده می تواند به رفع بحران کمک کند.
تقریباً به ازای هر 100000 آمریکایی 655 نفر زندانی هستند - بالاترین نرخ در هر کشور توسعه یافته. در مجموع ، به بیش از 2 میلیون آمریکایی که هم اکنون در زندان ها و زندان های ایالات متحده هستند ، اضافه می شود. حدود یک چهارم این زندانیان محکوم نشده و یا به مجازات محکوم نشده اند. آنها زندانی شده اند زیرا توانایی پرداخت وثیقه را ندارند.

حبس با طیف گسترده ای از پیامدهای سلامت جسمی و روانی همراه است. افراد در زندان ها و زندان ها به احتمال زیاد دچار مشکلات مزمن سلامتی از جمله دیابت ، فشار خون بالا و اچ آی وی می شوند. آنها بیشتر دچار افسردگی ، اضطراب ، سو abuse مصرف مواد و سایر مشکلات بهداشت روانی می شوند.

بعلاوه ، احتمال خودکشی آنها بسیار بیشتر است. در مطالعه ای که روی زندانیان در 24 کشور پردرآمد انجام شده ، مردان زندانی سه برابر بیشتر از کسانی که زندانی نشده اند خودکشی می کنند و زنان زندانی 9 برابر بیشتر خودکشی می کنند.

alswart / Adobe Stock
منبع: alswart / Adobe Stock
یک بررسی سیستماتیک که ماه گذشته در مجله انگلیسی لانست منتشر شد ، عوامل مرتبط با این افزایش خطر را برای ایجاد مداخلات جلوگیری از خودکشی بررسی می کند. نویسندگان برای درک بهتر چه عواملی در زندان منجر به خطر خودکشی می شوند ، داده های 77 مطالعه در مورد زندانیان در کشورهای با درآمد بالا را با هم ترکیب کردند. در کل ، این بررسی شامل اطلاعاتی در مورد بیش از 35000 خودکشی افراد در زندانهای 27 کشور بود.

نویسندگان قادر به شناسایی عواملی بودند که بیشترین ارتباط را با خودکشی در دوران حبس دارند. افرادی که گزارش کرده بودند در زندان در مورد خودکشی فکر می کنند ، کسانی که سابقه خودزنی دارند و کسانی که تشخیص روانپزشکی فعلی دارند احتمال بیشتری دارد که خودکشی کنند. افرادی که به قتل و جرایم جنسی متهم یا محکوم شده اند نیز بیشتر احتمال دارد که خودکشی کنند.

علاوه بر این ، چندین عامل قابل تغییر وجود داشت که در میان زندانیان به خطر خودکشی منجر می شود. به عنوان مثال ، افرادی که ملاقات اجتماعی ندارند به طور قابل توجهی بیشتر احتمال خودکشی دارند. دامنه وسیعی از دلایل احتمالی ایجاد این مشکل وجود دارد. ممکن است افراد زندانی که اقدام به خودکشی می کنند از حمایت اجتماعی ضعیفی در خارج از زندان برخوردار باشند. سیاست های زندان ممکن است به عدم مراجعه اجتماعی مانند محدودیت های شدید برای بازدید کنندگان یا انتقال زندانیان به مراکز دور از خانه آنها کمک کند. در هر صورت ، شواهد نشان می دهد که ارتقا visits ملاقات خانواده ها و دوستان می تواند خطر خودکشی را در افراد در زندان کاهش دهد.

اشغال سلولهای تک سلول همچنین منجر به افزایش خطر خودکشی در میان زندانیان می شود. نویسندگان خاطرنشان می كنند كه زندانیانی كه مشكل جدی در بهداشت روانی دارند و یا افرادی كه تمایل به بروز رفتارهای خشونت آمیز دارند احتمال دارد كه به تنهایی در سلول قرار بگیرند.

بیشترین توصیه گسترده نویسندگان این است که خدمات بهداشت روان را به طور جهانی در دسترس افراد در زندان ها قرار دهند و افراد را برای مشکلات روحی و روانی هنگام ورود آنها غربال کنند. آنها اظهار داشتند که دسترسی به زندانیان در زندان برای خدمات بهداشت روان باید مانند جمعیت عمومی باشد.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

پیام خانه بردن: سلامت روان و نیازهای اجتماعی برآورده نشده احتمالاً به میزان قابل توجهی بالاتر از میزان خودکشی در افراد زندانی در مقایسه با جمعیت عمومی کمک می کند. گامهای مشخصی وجود دارد که مقامات دولتی می توانند برای کمک به رفع این مشکل انجام دهند ، از جمله تشویق ویزیت های اجتماعی و دسترسی زندانیان به خدمات بهداشت روان.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کار ما در حل مشکلات انسانی به وب سایت مرکز تحقیقات ترجمه Bronfenbrenner دانشگاه کرنل مراجعه کنید.

همنوع عزیز ،

درمان فوق العاده دشوار است. هر روز که در درمان شرکت می کنید یک انتخاب مداوم برای ادامه تلاش است. شما فقط تصمیم نمی گیرید که به درمان بروید و کار تمام می شود. این یک تلاش عظیم است ، و متوقف کردن به دلایل مختلف واقعاً وسوسه انگیز است.

افراد برای متوقف کردن درمان انواع دلایل دارند: ممکن است زمان مناسب برای درمان نباشد ، ممکن است منابع مالی یا اجتماعی محدودی داشته باشید ، آماده نباشید تا بر روی آنچه لازم دارید کار کنید یا اینکه درست را پیدا نکرده باشید درمانگر هنوز

اما در اینجا درخواست من به عنوان درمانگر شما وجود دارد: لطفا مرا روح نکنید.

به عنوان یک انسان ، شبح گرفتن توسط کسی یکی از دردناک ترین تجربیات است. ایجاد تلاش برای ایجاد یک رابطه دلسرد کننده و دلهره آور است ، اما فقط متوجه می شوید که تلاش و علاقه شما متقابل نیست. بدیهی است که شبح به دلایل بی شماری اتفاق می افتد ، بسیاری از آنها شخصی نیستند ، اما هنوز هم صدمه می زند.

شبح به عنوان یک درمانگر می تواند به همین ترتیب دردناک باشد. به عنوان مشتری ، شما حق دارید در هر زمان و به هر دلیلی درمان را خاتمه دهید. و با این وجود ، فاکتورهایی وجود دارد که باید قبل از شبح درمانی درمانگر در نظر گرفته شوند.

شبح یک تناقض است.
درمان می تواند واقعاً ترسناک باشد. مقابله با عمیق ترین ترسهای شما بسیار چالش برانگیز است. و با این حال ، اغلب این دقیقاً همان چیزی است که ما باید انجام دهیم.

گاهی اوقات درمانگران به همان دلیلی که شخص در وهله اول به دنبال درمان است ، شبح می شوند. به عنوان مثال ، کسی که برای ایجاد و حفظ روابط تلاش می کند ، ممکن است درمانگران مختلفی را امتحان کند و فکر کند که هیچ یک مناسب نیست. یا کسی که با اضطراب اجتماعی دست و پنجه نرم می کند ، ممکن است با درمانگر خود چنان خودآگاه باشد که بخواهد درمان را متوقف کند.

اگر می خواهید براساس چیزی که ما را می بینید ، درمان را متوقف کنید ، به ما اطلاع دهید. درمانگران آموزش دیده اند تا آنچه را كه رفتارهای مداخله كننده درمان (TIB) می نامیم ، برطرف كنند. به عبارت دیگر ، ما آموزش دیده ایم تا به شما کمک کنیم تا صریحاً مواردی را که در درمان اختلال ایجاد می کند ، برطرف کنید تا بتوانید از آن بیشترین بهره را ببرید.

اگر تمایل به قطع درمان دارید ، آن را مطرح کنید. این کاملاً هدفی است که در جلسات ما اولویت دارد. اگر مکالمه ای را شروع کنیم ، می توانیم احساس شما را بهتر درک کنیم و مانع آن شویم. اگر مسئله انگیزه یا رفع موانع درمان باشد ، می توانیم مستقیماً به آن رسیدگی کنیم. و می توانید احساس خوبی داشته باشید که بدانید برای حل یا به حداقل رساندن مشکل تلاش کرده اید.

ما می خواهیم شما احساس کنید که یک انتخاب هدفمند و آگاهانه انجام داده اید. بنابراین حتی اگر دلایلی برای قطع درمان وجود داشته باشد که نمی تواند با آن سازگار شود ، مثل اینکه زمان مناسبی برای شما نیست یا درمانگر مناسب نیازهای شما نیست ، باز هم بحث و گفتگو مفید است. با داشتن بحثی که منجر به بسته شدن رابطه درمانی شود ، می توانید از انتخاب خود احساس خوبی داشته باشید. و به عنوان درمانگر شما ، به جای اینکه حدس بزنیم چرا درمان خود را پایان داده اید ، می توانیم درک کنیم که چه اتفاقی افتاده است.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

پایان دادن به روابط یک مهارت است.
شبح ، در هسته اصلی آن ، اجتناب است. هنگامی که ناگهان رابطه را قطع می کنید و بدون اینکه به شخص دلیل آن را بفهمانید ، از یک تجربه چالش برانگیز احساسی اجتناب می کنید. اجتناب مکانیسم نگهدارنده اضطراب است ، به این معنی که اجتناب در کوتاه مدت اضطراب را کاهش می دهد ، اما در طولانی مدت آن را بسیار افزایش می دهد. با شبح ، ممکن است ناخواسته اضطراب خود را نسبت به وضعیت ترسناک قویتر کنید. و با شبح سازی ، به خود ضرر می زنید که فرصتی برای رشد خود فراهم نمی کنید.

اگر رابطه درمانی برای شما مناسب نیست و باید آن را پایان دهید ، مستقیماً این کار را انجام دهید. دست از اجتناب بردارید. به خودتان فرصت دهید تا با لطف و شرایط خود ، موقعیت ناخوشایندی را فتح کنید. شما به جای اجتناب از مکالمه ، تسلط بیشتری خواهید داشت. و شما مهارتی را تمرین خواهید کرد که بعداً در خدمت شما باشد.

شما ممکن است کمی راحت باشید که بدانید در مکالمه تنها نیستید. درمانگران آموزش دیده اند تا مکالمات چالش برانگیزی در مورد روند درمان و چگونگی پایان مناسب درمان داشته باشند. حتی اگر نمی دانید چگونه مکالمه کنید ، با مطرح کردن آن ، از درمانگر دعوت می کنید تا شما را راهنمایی کند. ما می توانیم برای حل مشکل یا پایان درمان به روشی موثر همکاری کنیم. در هر صورت ، شما برنده خواهید شد.

اگر مطمئن نیستید که چگونه مکالمه را شروع کنید ، مشکلی نیست. در اینجا چند مبتدی موثر مکالمه آورده شده است.

احساس می کنم می خواهم درمان را قطع کنم. من می خواهم بیشتر در مورد آن صحبت کنم
احساس نمی کنم که درمانی برای من مفید باشد. آیا می توانیم درباره برخی تغییرات صحبت کنیم؟
ایده من از درمان چیز دیگری بود ، اما مطمئن نیستم که در این مورد چه کاری باید انجام دهم.

مطالعه ای که اخیراً در مورد رفتار جنسی دانشجویان انجام شده است نشان می دهد که اگرچه تعریف "رابطه جنسی خشن" از فردی به فرد دیگر متفاوت است ، اما این عمل باید هنجاری تلقی شود.
از بین شرکت کنندگان در روابط ، از هر 5 نفر 4 نفر با شریک زندگی خود رابطه جنسی خشن داشته اند و تقریباً همه آنها حداقل از این رابطه لذت بردند.
افراد تراجنسیتی و غیر باینری نرخ بالاتری از لذت جنسی خشن نسبت به دیگران را گزارش کردند.
رابطه جنسی خشن یکی از محبوب ترین تخیلات جنسی است. در حقیقت ، هنگامی که من از 4175 آمریکایی در مورد تخیلاتشان برای کتاب خود بگویید چه می خواهی ، بررسی کردم ، متوجه شدم که بیشتر مردم قبلاً در مورد نوعی رابطه جنسی خشن تصور کرده بودند.

اما دقیقاً منظور از "رابطه جنسی خشن" چیست؟ کدام فعالیت های خاص را افراد در این کار گنجانده اند؟ و چند نفر در واقع از زندگی رابطه خشن در زندگی واقعی - نه فقط در خیالات خود - لذت می برند؟

یک مطالعه اخیر که در Archives of رفتار جنسی منتشر شده است ، بینشی مهم در مورد این سالات ، حداقل در میان بزرگسالان جوان ، فراهم می کند. محققان دانشگاه ایندیانا از 4998 دانشجوی کالج میانه وسترن در این زمینه تحقیق کردند. به جای استفاده از نمونه گیری آسان (به عنوان مثال ، فقط ارسال نظرسنجی و دیدن اینکه چه کسی پاسخ می دهد) ، برای افزایش تنوع در پاسخ ها ، با یک نمونه تصادفی از نیمی از بدن دانش آموز تماس گرفته شد. سپس نمونه به دست آمده از نظر آماری برای تصحیح هرگونه عدم تعادل بالقوه در گروه های جمعیتی که کمتر یا بیش از حد نشان داده شده بودند ، توزین شد ، با این هدف که نظرسنجی بازتاب بیشتری از کل دانش آموزان داشته باشد.

123RF / nd3000
منبع: 123RF / nd3000
از شرکت کنندگان پرسیده شد که رابطه جنسی خشن برای آنها چیست و می تواند پاسخ های آنها را از طریق چک لیست نشان دهد. همچنین از آنها خواسته شد که میزان لذت جنسی خشن و تجارب قبلی خود با این رابطه را گزارش دهند.

وقتی صحبت از تعاریف جنس خشن شد ، مواردی که بیشتر مورد تأیید قرار گرفتند:

خفگی (77٪)
کشیدن مو (75٪)
تکان دادن (69٪)
در حال سنجاق شدن (66٪)
گره خورده (65٪)
رانش سخت (64٪)
سیلی زدن (59٪)
گاز گرفتن (59٪)
خراشیدن (52٪)
به عبارت دیگر ، بیش از نیمی از نمونه فعالیتهای فوق را به عنوان اشکال رابطه جنسی خشن در نظر گرفتند. موارد مورد تأیید کمتر از نیمی از نمونه شامل:

پرتاب کسی روی تخت (49٪)
پاره شدن لباس (45٪)
مشت زدن (33٪)
ایجاد رابطه جنسی با کسی (17٪)
هر چند از نظر آنچه که افراد به عنوان جنس خشن به حساب می آورند ، بین گروه ها تفاوت هایی وجود داشت. به عنوان مثال ، شرکت کنندگان تراجنسیتی و غیر دودویی به طور کلی بیشتر از این رفتارها را جنس خشن نسبت به همتایان سیس جنسیت خود می دانند.