ذهن برتر

پیش بینی بعنوان "محاسبه قشر متعارف" [i] تبلیغ شده و برای فرآیندهای اساسی زبانی ضروری است [ii]. به طور طبیعی ، کارایی مغز با استفاده از آن می تواند اشکال مختلف پردازش پیش بینی خود را با افزایش سن تغییر کند ، اما قبلا مشخص نبود که چگونه این به طور خاص بر زبان تأثیر می گذارد.

مطالعه ای در این هفته به دنبال پرداختن به این موضوع بود [iii]. به نظر می رسد طیف وسیعی از تحقیقات در روانشناسی به تفاوتهای خاصی در نحوه استفاده بزرگسالان مسن و جوان از پیش بینی های زبانی مبتنی بر زمینه برای درک زبان اشاره دارد. به عنوان مثال ، اگر کلمات در یک روایت از نظر معنایی به طریقی با هم مرتبط باشند ، می توان از آن برای پیش بینی مطالب آینده استفاده کرد. اگر کسی وارد جلسه اداری شود ، ناگهان فریاد بزند "آینسلی هریوت" ، و سپس ترک کند ، درک ما از زمینه مناسب استفاده از زبان به ما اطلاع می دهد که نوعی تخلف رخ داده است. به همین ترتیب ، برخی گرایش های دستوری یک زبان ممکن است تفسیر خاصی از یک جمله را بر دیگری ترجیح دهد ، مانند وقتی که "پیرمرد قایق ها" تلقی می شود که اگر در ابتدا فرض کنیم "پیرمرد" به جای یک اقدام (یعنی قایق های سرنشین دار) گروهی از افراد (یعنی افراد مسن).

کارهای قبلی نشان داده است که ، در بزرگسالان جوان ، پاسخ های N400 تسهیل درجه بندی کلمات را به عنوان عاملی برای ارتباط معنایی آنها با برخی از کلمات مورد نظر [IV] نشان می دهد. "N400" در اینجا به شکل موج منفی در حال حرکت است که از طریق ضبط مغز الکتروانسفالوگرافی تشخیص داده می شود و تقریباً 400 میلی متر پس از محرک به اوج خود می رسد ، که در متن زبان اغلب با حافظه معنایی و فرایندهای ادغام همراه است.

به عنوان مثال ، در جمله "من قهوه خود را با خامه می گیرم و ..." ، برای بزرگسالان جوان کاهش پاسخ N400 هنگامی که کلمه بعدی انتظار می رود ("قند") نسبت به غیر منتظره ("جوراب") پیدا شده است ، که نشان می دهد N400 تا حدودی منعکس کننده فعالیتهای پیش بینی کننده ویژگیهای معنایی است. به عبارت دیگر ، شاخص N400 نشان می دهد که مغز به نوعی مجموعه ای از نمایش های مناسب را برای کمک به استنباط های آینده تولید می کند. در افراد مسن ، اثر تسهیل ضعیف تری مشاهده شد. همچنین به طور کلی در استخدام فرآیند پیش بینی در زبان در بزرگسالان مسن تر کاهش می یابد [v].

کارهای دیگر نشان داده است که چگونه مناطق مغزی که اغلب "صندلی نحو" خوانده می شوند - مناطق پیشانی تحتانی چپ - اگر آسیب ببینند ، ضرری برای انقباض عبارت اساسی زبانی ندارند و این مناطق بیشتر در اشکال از بالا نقش دارند - پیش بینی های ساختاری پایین [vi]. شیوع گسترده پیش بینی در زبان ، حتی در این "مناطق زبانی" کلاسیک ، نباید دست کم گرفته شود.

مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد

در این مطالعه اخیر توسط مایکل برودریک و همکارانش از کالج ترینیتی دوبلین ، بخشی از نسخه کتاب صوتی رمان پیرمرد و دریا توسط ارنست همینگوی در دو گروه پخش شد: یک گروه جوان (19-38 سال) و بزرگتر ( 55-77 سال) [سوم] نویسندگان پیش بینی کردند که در طی پردازش روایت ، شرکت کنندگان مسن تر توانایی کاهش (از طریق قدرت انحراف N400 خود) در پیش فعال کردن ویژگی های معنایی کلمات پیش بینی شده را نشان می دهند. این اثر همچنین برای ارتباط با تسلط کلامی آنها فرض شده است ، یا تعداد کلماتی که شرکت کنندگان می توانند داوطلبانه به عنوان متعلق به یک گروه معنایی معین در یک بازه زمانی مشخص استخراج کنند.

با الگوبرداری از میزان غافلگیری واژگانی و عدم تشابه معنایی کلمات در روایت ، نویسندگان نشان دادند که غافلگیری واژگانی واقعاً N400 را در شرکت کنندگان قدیمی تعدیل می کند ، اما این مدولاسیون نسبت به شرکت کنندگان جوان به تأخیر می افتد. از سوی دیگر ، عدم تشابه معنایی توسط شرکت کنندگان مسن بسیار کمتر مورد استفاده قرار گرفت ، که این نیز با اقدامات تسلط کلامی ارتباط دارد. این نشان می دهد وقتی شرکت کنندگان پیرتر مطالب آینده را پیش بینی می کنند ، عدم تشابه معنایی ابزار اصلی آنها نیست.