ذهن برتر

سوالی که از خودم پرسیده ام این است: "چرا قتل جورج فلوید در بدترین بحران بهداشت عمومی در بیشتر زندگی ما رخ داده است؟" این سوال در طی یک تماس تلفنی یک ساعته با یک دوست خوب ، داریل ، یکی از مدیران ارشد آفریقایی-آمریکایی در یک شرکت Fortune 500 که در اوهایو زندگی می کند ، برای من پیش آمد. داریل گفت که هشت ماه پس از قتل فلوید ، برای پردازش احساسات سمی که هنوز احساس می کرد ، قرار بود یک هفته مرخصی بگیرد. او به من گفت: همه گیر و سپس فلوید. ناتان داملائو / Unsplash شما بعد از ضربه روبرو هستید. منبع: Nathan Dumlao / Unsplash ما با استفاده از بزرگنمایی صحبت نمی کردیم ، بنابراین هر دو می توانستیم اجازه دهیم ذهنمان به جای بی حس کردن آنها از طریق خیره شدن صفحه ، روان شود. ما هر دو در اطراف خانه های مربوطه خود در مناطق مختلف ایالات متحده (من در جنوب کالیفرنیا زندگی می کنم) قدم می زدیم و آن را خراب می کردیم. در میانه گفتگو ، این سوال را از او پرسیدم. چگونه در ذهن من ظهور کرد؟ از جستجوی جمعی حقیقت ، من و او آغاز شدیم: واقعه نادر ، حتی در هنگام همه گیر شدن بیماری ، وقتی که فرصت بیشتری برای چنین استفاده هایی از زمان خود داریم ، وقتی دو نفر از همه چیز استراحت می کنند و واقعاً با هم باز می شوند ، . داریل به اشتراک گذاشت: "شرکت من در این مورد موضع گرفته است." "در طول پانزده سال ، من هرگز چنین چیزی دیده ام. آنها از من خواسته اند که در پنل ها صحبت کنم. من با صدها نفر از مدیران سفید صحبت می کنم و آنها از من در مورد تجربیات من می پرسند. وقتی برخی از حوادث پلیس را متوقف می کنم که به طور تصادفی من را متوقف می کند ، حتی اسلحه هایی که یک بار کشیده شده است ، آنها باور نمی کنند. سخنان داریل یادآوری اعتراف ون جونز به او بود که وی بیشتر کار خود را صرف تلاش برای اقناع گروه های کوچکی از مردم سفیدپوست در مورد واقعیت های نژادپرستی که آفریقایی-آمریکایی ها را هدف قرار داده است ، به نتیجه نرساند. همانطور که جونز در مقاله ای در CNN اعلام کرد ، تغییر در درک قتل فلوید ، "بیداری بزرگ" از همدلی و همبستگی ، بدون سابقه تاریخی بود. حق با جونز بود. اما چرا؟ این سوالی بود که گفتگوی ما به سمت آن چرخید. یک جمله که داریل به اشتراک گذاشت ، پاسخ احتمالی را روشن کرد: "زیرا همه ما در زمان حبس شده بودیم و آن فیلم را بارها و بارها تماشا می کردیم." اریک گارنر را در نظر بگیرید ، مرد آفریقایی-آمریکایی که شش سال پیش به دلیل فروش سیگارهای شل در استیتن آیلند توسط یک افسر پلیس سفیدپوست در یک چوخ قاتل کشته شد. مانند قتل فلوید ، این یک عمل انفرادی پرخاشگری نبود. افسران پلیس دیگر - و در مورد گارنر ، حتی امدادگران که در صحنه حاضر شدند - کاری نکردند که زندگی یک انسان بی گناه آفریقایی-آمریکایی به آهستگی از او گرفته شود. از بسیاری جهات ، قتل گارنر همچنین باعث افزایش آگاهی از نژادپرستی سیستمی علیه آفریقایی-آمریکایی ها شد. هنوز در جایی که به دنبال فاجعه فلوید اتفاق افتاد ، ناآرامی های جمعی را تحریک نکرد. خوب ، دوباره ، چرا؟ این سوالی است که هر یک از ما باید از خود بپرسیم. تماشای یک مرد با ادب و احترام تقریباً 9 دقیقه ای که برای زندگی خود ادعا می کند ، و نمایش محکم یک فرد دیگر از کمبود همدلی - جلوه ای از روند رو به رشد در جامعه ما برای قطع ارتباط با آنچه دیگران تجربه می کنند - برای جابجایی توده های مردم کافی بود. مردم در سراسر جهان علیرغم خطراتی که سلامت آنها از مواجهه با آن در طی یک بیماری همه گیر را تهدید می کند ، به خیابانها بریزند. مقاله پس از تبلیغات ادامه می یابد این فناوری همچنین نقش مهمی را ایفا کرده است: در سال 1992 ، ما فیلم های دانه ای از ضرب و شتم رودنی کینگ توسط افسران پلیس سفیدپوست و اسپانیایی را تماشا کردیم. بیش از دو دهه بعد ، در سال 2014 ، در ردیف بیستم نشستیم و شنیدیم که اریک گارنر ادعا می کند که نمی تواند نفس بکشد در حالی که یک افسر پلیس سفیدپوست او را خفه کرد و مرگ کرد. هیچ یک از این افراد را برای صندلی های ردیف جلو آماده نمی کرد که تلفن هوشمند تماشاچی آنها را برای دیدن تلاش های ناامیدانه فلوید برای التماس از متجاوزش برای برداشتن زانوی خود از گردنش آماده کرده بود تا بتواند زنده بماند. تلفنهای ما در قتلهای قبلی پلیس-مردان آفریقایی-آمریکایی که توسط تلفن دستگیر شده بودند ، می توانستند ببینند و بشنوند و با آنها ارتباط برقرار کنند. با این وجود این دلایل ممکن است دریچه ای برای چگونگی آگاهی و تحرک جهانی در پشت ایمنی مردم پوست تیره در طی یک بیماری همه گیر ایجاد کند ، اما آنها واقعاً به ما نمی گویند چرا ، به معنای عمیق تر ، وجودی ، جورج فلوید کشته شد . آنها به ما نمی گویند معنای زندگی ما چیست. برای فهمیدن دلیل آن ، باید عمیقاً به چگونگی تجربه ضربه وارد شویم. من طی هشت سال گذشته در مورد آسیب روحی تحقیق کرده ام و با صدها افسر پلیس و کارمندان غیرانتفاعی خط مقدم که به اعضای محروم جامعه ما خدمات می دهند مصاحبه کرده ام تا نقش آن را در زندگی ما بهتر درک کنیم. شنیدن داستان پس از داستان درباره چیزهای وحشتناکی که بشر می تواند با یکدیگر انجام دهد ، فلسفه زندگی خودم را دوباره شکل داده است. من قبلاً اعتقاد داشتم که "همه چیز به یک دلیل اتفاق می افتد." دیگر نه. من اکنون معتقدم که "همه چیز اتفاق می افتد". دوست داشته باشی یا نه. سپس هر یک از ما با انتخابی روبرو می شویم: چگونه در آنچه رخ داده معنی پیدا کنیم (یا نه). این انتخاب در هسته اصلی قرار دارد